درۆیه‌کی پیرۆز

چاره ای جز افتادن و مردن نیست.اینکه بابافغانی شیرازی این شعر را در مرگ چه کسی و به چه خاطر سروده و امروز نیما بخشی از آن را برای پروژه ترکیب بند به کلاس آورد و خواند، اصلا بحث من نیست.آنچه مهم است تناسب این چند بیت با فجایعی است که اخیرا روی داده، زلزله ای ویرانگر، ویرانگر چونان زلزله هایی که همیشه در این مرزوبوم برایمان پیش می آید.گلی از جویبار زندگانی کس نمی چیندگیاهی از کنار آب حیوان بر نمی آیدنسیم نا امیدی می وزد از گلشن عالمدم خوش از نهاد نوع انسان بر نمی آیدچمن پژمرده و گل خشک و بی جان لاله و نرگسبجز بوی فنا از نخل ارکان بر نمی آیدهوای جانفزا از هیچ گلشن بر نمی خیزدغبار هستی از صحرای امکان بر نمی آیدنباشد آدمی را چاره جز افتادن و مردنکه می بیند چنین روزی که از جان بر نمی آید بخوانید, ...ادامه مطلب